keible pisze:witam co do aikido jestem absolutnym poczatkujacym bo cwicze dopiero od pażdziernika tego roku...
Gratuluję i witam wśród nas
keible pisze: Sekcja do której chodzę (aai-polska) jest swieza...
Miałbym prośbę. Czy mógłbyś podać troszkę więcej informacji o Twojej sekcji? Gdzie się znajduje, kto prowadzi zajęcia, wedłóg szkoły jakiego mistrza się uczycie, no i rozszyfruj skrót - pierwszy raz się spotykam z tym skrótem więc nie wiem. Z góry dzięki
keible pisze: ... denerwuje jednak mnie pare rzeczy ze osoby ktore przychodza popisuja sie na treningach kim to oni nie sa i po dwóch miesiacach wydaje im sie ze te techniki ktore w kolko sie powtarza to jest banalne i ze nie musza sie tego uczyc...
No niestety taka jest natura ludzka, tacy ignoranci sa wszędzie i niestety będą - dopuki ktoś nie zweryfikuje ich wiedzy - bywa że brutalnie
keible pisze: jeslibyscie mogli powiedziec jak u was wygladaly poczatki bo aikido nie bede traktowal jak sezonowej przygody...
Heh... to długa historia... ale, że lubię o tym mówić (ku nauce) więc napiszę.
Dawno temu... mając lat 13 (lub 14) za sprawą mojej rodzicielki zacząłem trenować karate, żeby było ciekakiwiej zbiegło się to z moim zainteresowaniem mangą i anime (i ogólnie Japonią). Treningi karate były fajne, męczące i naprawdę dużo mi dały - troszkę się, że tak powiem, wyrobiłem kondycyjnie
. Po jakimś czasie poczęło mi czegoś na treningach brakować - mianowicie szermierki
I tak po długich poszukiwaniach wpadła mi w ręce książka J. Wysockiego "Aikido bez tajemniec"... no i się zaczęło... bokken, szermierka... moja miłość.
Szczęściem znalazłem w lubelskiej gazecie ogłoszenie Lubelskiej Akademii Aikido - od razu się zapisałem - żeby było śmieszniej mój ojciec jest fanem S. Segala (jak niektórzy wiedzą 7dan aikido) więc poszliśmy na zajęcia obaj.
Na początku było ciężko się przestawić - 3 lata karate zrobiły swoje. Spinałem się przy technikach, stawałem w za szerokich pozycjach, kiepsko wychodziły mi pady i meguri (okrężne ruchy nadgarstkami). Pierwszy rok to naprawdę była ostra jazda. W domu rozkładałem sobie dwa koce jeden na drugim i godzinami potrafiłem robić pday i przewroty. No i od razu po pierwszym tygodniu kupiłem bokken... i poleżał on sobie 1,5 roku w zasadzie bez czynnie - nie licząc koślawych cięć podpatrzonych z książki.
Po jakichś 2 latach wszystko się trochę naprostowało - pozycje stały się węższe a ja mniej spięty. Zacżęło się zdawanie na pierwsze stopnie uczniowskie. W mniej więcej tym samym czasie ktoś mi powiedział, że po ok 2,5 - 3 latach można śmiało iść się lać na ulicy... to był błąd, bardzo szybko kilka razy zweryfikowano moje umiejętności, a tym samym cel mojego treningu. Od tamtej pory samoobrona na ulicy jest celem drugorzędnym, uczę się jej jakby dodatkowo. Pierwszeństwo ma teraz wyciszenie, wyzbycie się nerwowości i porywczości itp.
No i tak to sobie trwa... i oby dalej, na wiosnę mam na dzieję zdać na 1kyu... a we wrześniu zacznę 7 rok treningów...
męcz trenera niec Ci tłumaczy - w końcu to jego zadanie 
. wiec sprecyzuje: Czy SW sa skuteczne na ulicy??
. przyzwyczajenia i nawyki z Judo nadal przeszkadzaja mi w treningach..., ale daje rade 
. A co to byl za sensei to sie zapytam w poniedzialek